GÜLZARƏ HÜSEYNOVA

-Mən uşaq olanda, axşam düşən kimi nənəm bizi yanına çağırıb nağıl danışardı. Yay və ya qış olmağının fərqi olmazdı onun üçün. Təki nəvələrini başına yığsın, təki onlarla ürəyi istəyən qədər vaxt keçirsin. Düzünü desəm, başqa uşaqlar kimi deyildim - bu "nağıl danışma mərasimi" nə qədər əyləncəli və maraqlı olsa da nağıla qulaq asmaqdan ötrü "ürəyim getmirdi". O vaxtlar belə şeyləri çox düşünməzdim - nağıla qulaq asmaq mənim üçün uşaqlığın bir parçası kimi görünürdü sadəcə. Əslində ürəyimdə "nağıl olmasa da olar" deyirdim hər dəfə.

Bu gün son görüşə hazırlaşmışdı. Səhər tez oyanmış, duş qəbul etmiş, sevgilisinin ona ən çox yaraşdırdığı köynəyini geyinmişdi. Son görüşdə onun qəlbini qırmayacaq, onun istəklərini yerinə yetirəcəkdi. Birindən başqa: hər zaman vurduğu o ətirdən bu gün qətiyyən istifadə etməyəcəkdi.